Prolog

       

- Co tak stoisz! Zabij go! - rozkazał mi Mike. 

Nie czerpałam przyjemności z zabijania innych ludzi. 

W to wszystko wciągnął mnie on. 

Kochałam adrenalinę, ale nie w taki sposób. 

Chłopak trząsł się patrząc na mnie błagalnie, klęczał na betonie. 

Wokół rozrzucone zostały odłamki szkła i zwłoki niewinnych ludzi. 

Zamknął oczy czekając na dźwięk odbezpieczania broni, 

strzał, a potem ciemność. 

Wtedy uświadomiłam sobie ile krwi 

niewinnych ludzi noszę na rękach..

Wiecie jak to jest być zbuntowaną nastolatką? Ja właśnie taka byłam. Szukałam czegoś, co przyniesie mi adrenalinę. Jedynym problemem było to, że nie potrafiłam oddzielić życia od zabawy. Przez jakiś czas moje życie było jedną wielką imprezą. Nie dostrzegłam momentu, kiedy je straciłam. Poznałam Mike’a, wraz z jego przybyciem wszystko się zmieniło. Zawsze powtarzał mi, że to nic takiego. Uważał, że ci ludzie nie zasługiwali na życie. Na początku wahałam się. Potem to stało się grą i pochłonęło mnie całą... Nie miałam pojęcia, co robię. Działałam pod jego wpływem. Kochałam go, a on zmuszał mnie do robienia okropnych rzeczy. Uległam i poddałam się. Bałam się, że zostawi mnie albo zabije. Dla niego opuściłam wszystkich, przeszłam wszelkie granice i co najważniejsze - zmienił mnie w coś, czego od tamtego dnia zaczęłam nienawidzić. Gdybym wtedy nie spotkała jednej osoby, moje życie nadal przypominałoby niekończący się koszmar. Wszystko przez chory plan Mike’a. Wciąż zastanawiam się czy on naprawdę mnie kochał. 
Pamiętam pierwszą osobę, którą zabiłam. Nigdy nie zapomnę tej twarzy. Po wielu dniach dopiero doszłam do siebie. Potem zabijanie reszty szło tak szybko i zadziwiająco łatwo. Czułam się jak Bóg, decydowałam o tym, kto ma żyć, a kto nie. Odbierałam wszystkim to, co było tak naprawdę najcenniejsze. Robiłam to w formie zemsty. Inni mają lepsze życie niż ja i skoro ja mam cierpieć zabiorę im je, ponieważ ja takiego nie posiadam. Taka była jedyna zasada Rachelle Roberts. Dopóki nie znalazłam się w podobnej sytuacji nigdy nie zdałabym sobie sprawy, jaką krzywdę wyrządziłam każdej ze swoich ofiar.